Wilhelm Schmidt

Wilhelm Schmidt

Wilhelm Schmidt (ur. 16 lutego 1868 w Hörde (obecnie dzielnica Dortmundu), zm. 10 lutego 1954 we Fryburgu) – austriacki ksiądz katolicki (werbista), lingwista, antropolog i etnolog.

Życiorys

W 1883 wstąpił do seminarium misyjnego w Steylu (Niderlandy), gdzie studiował filozofię i teologię, a następnie otrzymał święcenia kapłańskie w 1892. Po święceniach przez rok pracował w szkole Świętego Krzyża w Nysie, a następnie w latach 1893–1895 studiował lingwistykę na uniwersytetach w Berlinie i Wiedniu.

Spędził wiele lat studiując języki w różnych częściach świata. Jego wczesne prace dotyczyły języków mon-khmerskich w Azji Południowo-Wschodniej oraz języków Oceanii i Australii.

W roku 1906 założył ukazujące się nadal czasopismo naukowe Anthropos poświęcone studiom etnologicznym i językoznawczym.

Jego grób znajduje się w klasztorze St. Gabriel w Mödling, niedaleko Wiednia.

Działalność naukowa

Lingwistyka

Konkluzja jego studiów doprowadziła go do postawienia hipotezy o istnieniu szerszej rodziny języków austronezyjskich. Schmidtowi udało się udowodnić, że języki mon-khmerskie mają wewnętrzne powiązania z innymi językami mórz południowych, co było jednym z ważniejszych odkryć na polu lingwistyki.

Religioznawstwo

Zainspirowany dokonaniami Andrew Langa i jego teorią na temat pramonoteizmu, uważał monoteizm za pierwotną formę religii. Źródłem pierwotnej religii było praobjawienie, pierwszą przyczyną świata. Schmidt uważał, że ówcześnie żyjące ludy zbieracko-łowieckie są najbliższe swą formą pierwotnemu ludowi.

Etnologia

Był twórcą kierunku w etnologii zwanego szkołą kulturowo-historyczną.

Uważał, że u początków ludzkości istniały trzy podstawowe kręgi kulturowe:

• egzogamiczno-monogamiczny (m.in. Pigmeje),
• egzogamiczno-totemiczny krąg południowy (m.in. Hotentoci, Buszmeni),
• egzogamiczny krąg równoprawny północny (m.in. Jakuci, Czukcze).